(wiersz z 1999 r.)
Tu jest naprawdę pięknie!
Zieleń i góry...
Szachownica pól na zboczach
Korony drzew w oddali
Tu jest po prostu pięknie!
Powietrze czyste, szum wiatru,
odbijającego się od skał,
torującego sobie drogę... i światłu.
Popychając strumień potoku
górskiego w oddali,
przybliża świat przyrody nam,
gdybyśmy się tam nie dostali.
Choćbyśmy próbowali zawzięcie
i szli, pod górę... pod górę
Idąc i...
może nie dochodząc w ogóle...
Tu jest przepięknie!
